Serial „1992” w reżyserii Álexa de la Iglesia to thriller łączący w sobie napięcie i intrygę polityczną Akcja rozgrywa się na Wystawie Światowej w Sewilli w 1992 roku
Fabuła serialu 1992 skupia się na Amparo (Marian Álvarez). Kobieta po śmierci męża w dziwnej eksplozji szuka odpowiedzi z pomocą Richiego (Fernando Valdivielso), ochroniarza, byłego policjanta i alkoholika. Jednocześnie dochodzi do serii morderstw o wspólnym schemacie: obok spalonych ciał ofiar pojawia się lalka Curro, kultowa maskotka Expo ’92.
Sześcioodcinkowa produkcja, stworzona przez De la Iglesię wspólnie z Jorge Guerricaechevarríą, będzie miała swoją premierę w serwisie Netflix 13 grudnia 2024 roku. W głównej obsadzie znaleźli się między innymi Paz Vega, Carlos Santos i Mona Martínez.
Serial porusza takie tematy, jak korupcja i zemsta w Hiszpanii w latach 90.. Wykorzystuje symboliczne elementy tamtych czasów, aby wzbogacić swoją narrację.
„1992” zapowiada krytyczną i mroczną wizję kluczowego okresu w najnowszej historii Hiszpanii, zachowując charakterystyczny styl Álexa de la Iglesii.
W 1989 roku na Wystawie Światowej w Sewilli zaprezentowano Curro. Maskotka zaprojektowana została przez Heinza Edelmanna i jest rozpoznawalna ze względu na wesoły wygląd. Jest to biały ptak z nogami słonia, wielobarwnym grzebieniem i dziobem. Symbolizował różnorodność i świątecznego ducha wydarzenia.
Jednak w serialu „1992” Álexa de la Iglesii Curro nabiera złowrogich konotacji. Fabuła skupia się na serii morderstw podczas Expo ’92. Podczas których ofiary zostają spalone, a przy ich ciałach zostaje odnaleziona lalka Curro, zmieniając maskotkę w makabryczny podpis mordercy.
Ta transformacja Curro ze świątecznego symbolu w złowrogi element odzwierciedla, w jaki sposób ikony kulturowe można zinterpretować w celu zbadania mrocznych aspektów społeczeństwa. Serial, kojarząc Curro z aktami przemocy, kontrastuje świąteczny obraz Expo ’92 z narracją pełną napięcia i krytyki społecznej, poruszającą takie tematy jak korupcja i zemsta w Hiszpanii lat 90.
Wybór Curro jako złowrogiego elementu w „1992” nie tylko dodaje głębi fabule, ale także zachęca nas do refleksji nad tym, jak można zreinterpretować popularne symbole, aby kwestionować i analizować ciemne aspekty społeczeństwa. Ta dwoistość w przedstawieniu Curro wzbogaca narrację serialu i oferuje krytyczne spojrzenie na ówczesną rzeczywistość społeczną.
