Choć hiszpańskojęzyczny serial Legado / Zgniłe dziedzictwo należy do najchętniej oglądanych na Netflix, wielu widzów krytykuje kilka aspektów produkcji
Hiszpański serial „Legado / Zgniłe dziedzictwo”, stworzony przez Carlosa Montero, Pablo Aléna i Breixo Corrala, wywołał ożywioną dyskusję wśród widzów po niedawnym pojawieniu się na platformie Netflix. W ośmioodcinkowym serialu, w którym główną rolę gra potentat medialny Federico Seligman, w tej roli José Coronado, konsekwentnie porównywano go do „Sukcesji”. Krytycy są jednak zgodni, że nie dorównuje poziomowi swojego północnoamerykańskiego odpowiednika. Widzowie i eksperci wskazali kilka problemów narracyjnych, które znacząco wpływają na odbiór filmu przez widzów.
Jednym z najbardziej oczywistych błędów jest kontrowersyjny zwrot akcji w czwartym odcinku, który drastycznie zmienia postrzeganie głównego bohatera, Federico Seligmana. Z analiz opublikowanych w różnych mediach wynika, że zmiana ta nastąpiła najwidoczniej bez żadnego wcześniejszego ostrzeżenia ani przesłanek, które mogłyby ją uzasadnić. Ten brak zapowiadania przyszłych wydarzeń powoduje zaburzenie spójności narracji, co wielu widzów uważa za wymuszone i sztuczne, powodując emocjonalne oderwanie od głównej fabuły.
Kolejnym krytykowanym aspektem jest powierzchowne traktowanie drugoplanowych postaci, zwłaszcza dzieci głównego bohatera. Serial nadmiernie skupia się na postaci Coronado, przez co reszta obsady charakteryzuje się płytkimi i niespójnymi charakterami. Postać grana przez Natalię Huarte została w różnych recenzjach określona jako „nijaka”. Włączenie humorystycznych momentów do postaci Belén Cuesty (Yolanda Seligman) również budzi wątpliwości, gdyż są one sprzeczne z dramatycznym tonem, jaki serial próbuje nadać.
Kolejną słabością, na którą zwracają uwagę widzowie, jest przewidywalność i wykorzystanie typowych dla oper mydlanych środków narracyjnych. Wielu twierdzi, że „Legado / Zgniłe dziedzictwo” ucieka się do schematycznych fabuł, które nie wnoszą nic nowego do współczesnego obrazu dramatów rodzinnych. Serial jest postrzegany jako zbyt wtórny w stosunku do „Sukcesji”, a jednocześnie pozbawiony subtelności dialogów i złożoności postaci, które charakteryzują amerykańską produkcję. Postać Federico Seligmana, pomimo kunsztu aktorskiego Coronado, nie dorównuje głębi pierwotnemu Loganowi Royowi.
Krytykowana jest również struktura narracji za zbyt szybkie tempo, które nie pozwala na chwile refleksji i emocjonalnego rezonansu u widza. Ta powierzchowność sprawiła, że niektóre media określiły ten serial mianem „niezbitego dowodu”, co w argentyńskim żargonie audiowizualnym oznacza treści oglądane bez intelektualnego wyzwania lub trwałego wpływu. Ten aspekt podzielił publiczność: podczas gdy niektórzy cenią lekkie tempo, inni uważają je za poważną słabość, która uniemożliwia serialowi wzniesienie się na wyżyny.
