Reżyser „El desencanto” i „A un dios desconocido” dołącza do klubu Pedro Almodóvara i Cecilii Bartolomé i 25 stycznia odbierze nagrodę podczas gali
Stowarzyszenie Informatorów Kinematograficznych Hiszpanii (La Asociación de Informadores Cinematográficos de España AICE) ogłosiło nagrodę Premio Feroz de Honor 2025 dla madryckiego reżysera i scenarzysty Jaime’a Chávarriego, który odbierze nagrodę podczas 12. gali wręczenia nagród prasowych, która odbędzie się w sobotę, 25 stycznia w Pontevedra. Autor A un dios desconocido (1977), Las bicicletas son para el verano (1984) czy niedawnego La manzana de oro (2022) zyskuje tym samym przez całą swoją karierę uznanie mediów specjalistycznych.
Jak wyjaśnia komunikat prasowy AICE ogłaszający nagrodę: „Niewielu reżyserów tak dobrze uosabia nazwę tych nagród. Za uśmiechem i życzliwością Jaime’a Chávarriego kryje się burzliwa kariera. Tylko za to, że oddał jedno z podstawowych dzieł w historii kina hiszpańskiego, takie jak El desencanto (1976). Ten dokument o rodzinie Panero pozostaje kilkadziesiąt lat później jednym z najlepszych i najdokładniejszych portretów frankistowskiej klasy burżuazyjnej w punkcie zwrotnym w historii naszego kraju”.
Ale jego zaciekłość „pochodzi z przeszłości, odkąd był w Oficjalnej Szkole Filmowej, gdzie z echem wydarzeń z 68 maja w innych krajach wywołał strajk 90% studentów specjalności reżyserskiej, gdy na jednej z jego praktyk, krótkich gdzie mężczyzna grał Sharon Tate i śpiewano „Gallo Negro, Gallo Rojo” Chicho Sáncheza-Ferlosio, zostali ocenzurowani. Kartę reżyserską, niezbędną w dyktaturze, aby móc reżyserować, wręczył wszystkim Juan Antonio Bardem.
Jaime Chávarri, człowiek kina
W karierze Chávarriego znajdują się wspaniałe tytuły hiszpańskiego kina, jak wspomniany już El desencanto czy A un Dios desconocido – nagrodzony na festiwalach w San Sebastián i Chicago – czy Dedicatoria (1980) – startujący na festiwalu w Cannes – ale uczestniczył także jako współpracownik lub dyrektor artystyczny, oprócz epizodów, w filmach swoich przyjaciół, w tytułach takich jak 1,2,3… al escondite inglés (1969), Ana y los lobos (1972), El Espíritu de la colmena (1973) i ¿Qué he hecho yo para merecer esto?(1984).
Przegląd jego filmografii ma także na celu przegląd historii Hiszpanii i jej kina, a po swoim najbardziej radykalnym pierwszym etapie Jaime Chávarri nakręcił także kilka najpopularniejszych i lubianych dzieł hiszpańskiego kina, jak np. Las bicicletas son para el verano (1984). lub Las cosas del querer (1989) i jego kontynuację. Jego najnowsze dzieła to Sus ojos se cerraron (1997), Besos para todos (2000), El año del diluvio (2004), Camarón (2005) i po długiej przerwie, La manzana de oro (2022).
Tym samym Chávarri dołącza do listy znamienitych laureatów Feroz de Honor, na której znajdują się tacy reżyserzy jak Pedro Almodóvar, Cecilia Bartolomé, Chicho Ibáñez Serrador, José Luis Cuerda i Carlos Saura; oraz performerzy, tacy jak Mónica Randall, Victoria Abril, Julia i Emilio Gutiérrez Caba, Verónica Forqué, Rosa María Sardà i José Sacristán.
