Niedawna premiera na Netflix dokumentu o sprawie, która wstrząsnęła Argentyną w latach 90., wzbudziła ogromne zainteresowanie wśród abonentów serwisu streamingowego
Niedawna premiera w serwisie Netflix filmu dokumentalnego María Soledad, el fin del silencio / Przełamać ciszę: sprawa Maríi Soledad, koniec ciszy w reżyserii Loreny Muñoz wzbudziła duże zainteresowanie wśród abonentów serwisu streamingowego.
Ten dokument powraca do tragicznej sprawy morderstwa Maríi Soledad Morales, zbrodni, która naznaczyła społeczeństwo argentyńskie w latach 90. Za pomocą zdjęć archiwalnych i kluczowych zeznań film przedstawia przegląd sprawy, która zszokowała Catamarcę i całą resztę kraju, a jej głównymi głosami są zakonnica Martha Pelloni i prokurator Gustavo Taranto.
W filmie dokumentalnym biorą także udział takie postacie, jak zakonnica Martha Pelloni, która przewodziła walce, oraz dziennikarka Fanny Mandelbaum. Podczas jednego z wywiadów z gubernatorem Catamarca Ramónem Saadim Mandelbaum wspomina niewygodny moment, w którym prezydent zapytał ją, czy nie boi się chodzić „samotnie” po ulicy; ten dobór słów pokazuje bezkarność panującą w tamtej chwili oraz poniżający ton, z jakim próbowano zminimalizować żądania sprawiedliwości.
Zabójstwo Marii Soledad było wydarzeniem, które wstrząsnęło całą Argentyną. W 1990 roku młodą kobietę znaleziono na wysypisku śmieci, dwa dni przed jej 18. urodzinami. Została zgwałcona i zamordowana, co wywołało falę skarg, których kulminacją była interwencja rządu krajowego w prowincji Catamarca. Marsze ciszy prowadzone przez towarzyszy stały się symbolem walki z bezkarnością, choć nieprawidłowości w procesie sądowym przyćmiły poszukiwanie sprawiedliwości.
Dokument opowiada także o tym, jak oskarżonym, powiązanym z wpływowymi rodzinami w Catamarce, udało się manipulować procesem sądowym. Guillermo Luque, syn posła krajowego, został skazany w 1998r. jako sprawca przestępstwa, natomiast Luis Tula, rzekomy chłopak Maríi Soledad, otrzymał wyrok za bycie uczestnikiem drugorzędnym.
Niektórzy jednak utrzymują, że dokument opiera się na teoriach, które z biegiem czasu zostały zdyskredytowane. Od rzekomych zeznań kierowcy autobusu Carlosa Ponce’a po próbę reanimacji w sanatorium Pasteur – kilka przedstawionych zeznań zostało obalonych przez biegłych lub samych świadków. Mimo to film przywraca te wersje.
María Soledad, el fin del silencio to niewątpliwie poruszający dokument, pozostawiający jednak wiele pytań bez odpowiedzi. Chociaż film nadal odnosi sukcesy, prawda stojąca za tą sprawą pozostaje przedmiotem debaty. Czy kiedykolwiek pojawi się wersja, która odważy się zbadać wszystkie aspekty tej złożonej historii?
